صورت او در سن 13 سالگی پر از چین و چروک و ردپای پیری است ولی با این حال او می‌گوید: «اگرچه ظاهری شبیه افراد مسن دارم ولی از درون احساس جوانی می‌کنم.» پدر و مادر او از کودکی متوجه بیماری او شده بودند و مادرش او را از کودکی از رفتن به مدرسه و حضور در میان هم‌سالان‌اش بازداشت چون اعتقاد داشت که دختر کوچولوی او توانایی تحمل نگاه‌های تحقیرآمیز و حرف‌های توهین‌آمیز دیگران را ندارد.

 او خودش می‌گوید هنگامی که برای نخستین بار سوار اتوبوس مدرسه شده، اطرافیان‌اش او را به اسامی تحقیرآمیزی صدا زده‌اند: میمون، مادربزرگو ... و این‌ قبیل اتفاق‌ها باعث شد که والدین او بیش از پیش از فرستادن او به مدرسه و حضور در جمع دوستان هم‌سن و سال‌اش امتناع کنند.

 زارا بیش از همه از نگاه‌های کنجکاو و پچ‌پچ‌های‌شان ناراحت است و می‌گوید درست است که من ظاهری پیرتر از سن‌ام دارم ولی این دلیل نمی‌شود که روحیه و شادی و نشاطی مانند هم‌سن و سالان‌ام نداشته باشم.